(A. Espinosa / D. Cerqueiro)
Vese voar
unha moura soidade
que vai xurdindo
baixo o solpor;
sombras que doan seu alento
seu alento
e transforman o ar
nun incerto mencer;
voces que son
as pegadas dun tempo,
eco de doces
acordes de alalás.
Cando atoparemos
druidas envoltos
nos fumes das lubres
no bosque de Emaín;
e o val enfeitizado
polas sombras que ainda emerxen
da última noite,
noite de luar.
Soños galopando
xa rachan co silencio
e o vento asubía
acordes de alalás.