E ao final de todos os Camiños de Europa a maxia de Dugium, a vella cidade romana asolagada polas augas xunto o bravo mar de Fisterra. Dugium, Duio, xunto ao Promontorio Nerio que encheu de angustia a Décimo Xuño Bruto e as súas lexións mentres despedían un sol que bicaba as últimas augas do mundo coñecido. Dugium, a última fronteira de occidente, cun rei designado por Lupa como o único capaz de permitir dar terra a un apóstolo que chegou por mar, ao igual que todas as marabillas chegan a Galicia: Santo André, o Santo Cristo de Fisterra, a Virxe da Barca de Muxía, Santiago Bonaerges … todos chegaron polo misterioso mar da fin do mundo e Dugium, a cidade esquecida, o gran porto de Ártabro que dorme xunto as ondas, mantén a lenda xacobea baixo capas de area dourada.
