19. Alento

Empezamos a preparar este trabajo a mediados del mes de octubre de 2017 en el monasterio de San Pedro de Rocas. Coincidió con la trágica ola de incendios que hubo en el sur de Galicia. Desde donde nosostros estábamos apenas se veía con la cantidad de humo que había y el aire era case irrespirable. Fue algo que nos dolió en el alma y quisimos recordar aquel duro momento para todos a los que nos duele el sufrimiento de Galicia.

Colaboraciones:
Irma Macías Suárez – VOZ
Nani García– TECLADOS 

Letra:
Raquel González Gamallo

Sube os banzos a inxustiza
da traxedia en espiral
que o desleixo e a cobiza
sementaron de vagar.

No día irrompe a noite,
folerpas de aruma no ar,
tisnando de loito os montes
nun eterno regresar.

E outro pranto en cinza e lama
some as Rías nun solpor.
Arde ennegrecida a ialma
ao saber que fomos nós.

E outro pranto… (bis)

O bandeo dos caldeiros
fronte ao lume xunta as mans
e coas cinzas no teu pelo,
prende a espranza no mañá.

Nesta terra que fumega
nun silente agonizar
quedan aínda verdes sendas
dando alento ao respirar.

E resisten, cheas de vida,
dignidade e corazón,
coa frondosa teimosía
de saber que somos nós.

E resisten… (bis)