(Xabier Cordal-Bieito Romero-LNL)
O porto de Cariño é un fermoso enclave da comarca de Ortegal que se abre ao sol nacente, entre o Cantábrico e as montañas. Nesta Galicia que cambia coa rapidez do mundo queremos render homenaxe ás mulleres traballadoras, ás da fábrica de conservas, ás redeiras, as que sostiñan o horto pequeno e o lavadoiro comunal. Certo día baixaron á costa de Centeás e colleron o autobús para a cidade. Levaron consigo a memoria da estirpe. A nai do poeta Xabier Cordal, que torna sempre a Cariño a través do seu recordo, era unha delas.
Ven, miña mai, ao cabo Ortegal,
baila na festa da ermida do Trebo.
Se vés comigo heite levar
na proa do mundo perder o medo.
Volve a Centeás, escribe este orballo.
Volve a Centeás, escribe este orballo.
Se vés comigo heite levar
patria vella, norte mariñeiro.
Lava a ferida, cóntame o mar,
fala que dorme, nós espertaremos.
Volve a Centeás, escribe este orballo
Volve a Centeás, escribe este orballo.
Lava a ferida, cóntame o mar,
roupa ao clareo espiras na fonte.
Nada unha nena na luz do Peiral,
lévame a vida arribar da túa morte.
Volve a Centeás, escribe este orballo.
Volve a Centeás, escribe este orballo.